Ο ζωμός των φύλλων δάφνης είναι καλό και κακό

Στην λαϊκή ιατρική, τα φύλλα δάφνης χρησιμοποιούνται συχνά όχι σε νέα μορφή, αλλά σε εγχύσεις και ζωμούς. Αξίζει να γνωρίσετε τις ιατρικές δυνατότητες του φύλλου δάφνης και να μάθετε πόσο ασφαλής είναι η χρήση του.

Ποιες ασθένειες χρησιμοποιείτε για αφέψημα;

Η χρήση φύλλων δάφνης για ιατρικούς σκοπούς είναι γνωστή από την αρχαιότητα:

Από τους αρχαίους χρόνους χρησιμοποιήθηκαν αφέψημα για την απομάκρυνση παρασίτων από το σώμα. Επιπλέον, υπήρξε θετική επίδραση του φαρμάκου στη μείωση της αρτηριακής πίεσης, ομαλοποίηση του ύπνου, απαλλαγή από την αϋπνία , απομάκρυνση του πρήξιμου, αύξηση της αντοχής του σώματος στο άγχος και την κατάθλιψη.

Η λήψη του ζωμού βοηθάει στη μείωση του σακχάρου στο αίμα. Ο ζωμός των φύλλων δάφνης, η χρήση του οποίου έχει επιβεβαιωθεί επανειλημμένα, χρησιμοποιείται για την τόνωση των μεταβολικών διεργασιών στο σώμα, συμβάλλει στην ενίσχυση της ανοσίας και εξομαλύνει τη δραστηριότητα των νευρικών και άλλων συστημάτων.

Η θετική επίδραση των ζωμών στο πεπτικό σύστημα παρατηρήθηκε: σε αυτή τη διαδικασία συμμετέχουν ενεργά αιθέρια έλαια που αποτελούν μέρος της σύνθεσής του.

Ο ζωμός των φύλλων δάφνης έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σε διαδικασίες που συμβάλλουν στην απώλεια βάρους: είναι ένα αρκετά ισχυρό διουρητικό, απομακρύνει δραστικά την περίσσεια υγρού από το σώμα. Ωστόσο, μην ξεχνάτε ότι η λήψη αφέψημα για την απώλεια βάρους θα πρέπει να είναι μόνο ένα από τα συστατικά του συγκροτήματος για την καταπολέμηση της περίσσειας χιλιογράμμων.

Ωστόσο, όπως και κάθε φάρμακο, ο ζωμός φύλλου δάφνης μπορεί να φέρει τόσο απτά οφέλη όσο και βλάβη στο σώμα, αν το εφαρμόζετε χωρίς νόημα, χωρίς να λάβουμε υπόψη τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά. Είναι κατηγορηματικά αντενδείκνυται για όλα τα είδη φλεγμονής που εμφανίζονται στα εσωτερικά όργανα, καθώς και για χρόνιες παθήσεις των νεφρών και του ήπατος. Επιπλέον, η υπερβολική λήψη του φαρμάκου μπορεί να προκαλέσει ισχυρή αλλεργική αντίδραση.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η προετοιμασία των δάφνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί μετά από διαβούλευση με τον υπεύθυνο γιατρού.